Gminna Biblioteka Publiczna

Owszem, Drugi dziennik miał być w założeniu intymniejszy, tak nawet w pierwszym odruchu miał brzmieć pełny tytuł: Drugi dziennik, intymniejszy, chwalebnie odpuściłem tę dziecinadę; z intymnością jak to z intymnością: same kłopoty.
Nie tyle, rzecz jasna, z samą intymnością, ile z jej ujawnianiem. Intymność ujawniona nikogo nie zadowala: jedni mówią, że pokazano za dużo, drudzy, że nic; jeszcze inni, że w sam raz, ale wszystko wymyślone. Wybierajcie, jaką chcecie opcję. Ja wybieram spowiedź ekstremalną. Jak już, to już.
Oto niekłamany w niczym jeden rok mojego życia. [Jerzy Pilch]

Dziennik“ Pilcha czyta się jak jego powieści. To narracja, w której znajdziemy Adama Małysza i lekturę Biblii, "Avatara“ i Joyce�?a, matkę i ojca, Kraków i Warszawę, katolików i ewangelików, w końcu, rzecz jasna, piłkę nożną. Znajdziemy tu też szczere sprostowania narastających latami wokół autora nieporozumień: “Całymi latami marzyłem o byciu literackim urzędnikiem, a przyrosła mi cyganeryjna gęba lekkoducha, bankietowicza i Bóg wie kogo".Są w “Dzienniku" takie rozbrajające wyznania jak to: “Ja wiem, że prawdziwy kibic stoi przy swoim klubie bez względu na wszystko. Dochodzę jednak do wniosku, że upór stania przy Cracovii jest uporem debila. Za stary jestem na być może szlachetne, ale psychiatryczne wytrwałości". Jak zwykle u Pilcha - świeże, zadziorne i odważne spojrzenie na świat, ironia, dystans ale i gorące, bezkompromisowe zaangażowanie, kwestie dnia dzisiejszego i kwestie ostateczne. I jak zwykle u Pilcha - zniewalająca przyjemność czytania.

Ironiczne, dygresyjne i niezmiennie aktualne zapiski Józefa Hena cieszą się niesłabnącym od kilku dekad uznaniem czytelników.
Ostatni wpis zrobił zaledwie kilka tygodni przed publikacją książki. Począwszy od 2014 roku, aż do pierwszych tygodni roku 2016, śledzimy aktualne wydarzenia polityczne i kulturalne oczami nestora polskiej diarystyki, biografistyki i beletrystyki.
W styczniu 2011 roku pisał: "Doświadczenie Dziennika podszeptuje, że warte utrwalenia są wydarzenia na pozór nieważne, ot błahostki. One kiedyś opowiedzą o życiu, codzienności, o zmaganiu się z inercją, z poczuciem bezsensu...".
Z jakimi uczuciami Józef Hen wkracza w dziesiątą dekadę swojego życia? Kogo musiał pożegnać, a dla kogo zrobić miejsce w swoim życiu?
Odpowiedzi znajdziemy w Powrocie do bezsennych nocy - dziennikach Józefa Hena z lat 2014-2016.